erudyta

erudyta
{{stl_3}}erudyta, -tka {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ɛrudɨta{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}Pl {{/stl_37}}{{stl_8}}-ci{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_10}}m, f {{/stl_10}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_14}}Gelehrte{{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_14}}r{{/stl_14}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_15}}f(m) {{/stl_15}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • erudyta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. erudytaycie; lm M. erudytayci {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek odznaczający się wielką erudycją, posiadający rozległą wiedzę, oczytany <łac.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • erudyta — m odm. jak ż IV, CMs. erudytaycie; lm M. erudytayci, DB. ów «człowiek o wielkiej erudycji, mający rozległą wiedzę w jakiejś dziedzinie» …   Słownik języka polskiego

  • chodzić — 1. Chodząca cnota, cnotliwość, dobroć, powaga, uczciwość itp. «o człowieku godnym, dobrym, rozsądnym, uczciwym itp.»: Moja teściowa, kobieta niezwykle energiczna i uczynna, uchodzi we wsi (...) za chodzącą dobroć. PorD 5/1999. 2. Chodząca kronika …   Słownik frazeologiczny

  • góra — 1. Brać, wziąć nad kimś górę; być (nad kimś) górą «osiągnąć przewagę nad kimś, zwyciężyć kogoś, mieć lepszą pozycję»: (...) zawsze był górą. Silny, pewny siebie erudyta z lekką skłonnością do protekcjonalizmu. T. Raczek, Pies. 2. Coś bierze nad… …   Słownik frazeologiczny

  • chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… …   Słownik języka polskiego

  • encyklopedia — ż I, DCMs. encyklopediadii; lm D. encyklopediadii (encyklopediadyj) 1. «dzieło obejmujące zbiór wiadomości (w hasłach ułożonych alfabetycznie lub według zagadnień) ze wszystkich dziedzin wiedzy lub jednej dyscypliny» Encyklopedia ogólna,… …   Słownik języka polskiego

  • pismo — n III, Ms. piśmie 1. blm «zespół znaków graficznych będących znakami dźwięków lub pojęć; ogół liter składających się na dany alfabet» Pismo maszynowe, ręczne. Krój, format, rodzaj pisma. Wynalazek pisma. ∆ Pismo alfabetyczne «pismo, w którym… …   Słownik języka polskiego

  • uczony — uczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. uczyć (p.) uczony w użyciu przym. 1. «mający duży zasób wiedzy, bardzo wykształcony» Uczony człowiek. ◊ żart. Uczony w piśmie «ktoś fachowy (lub rzekomo fachowy) w danej dziedzinie, erudyta» 2.… …   Słownik języka polskiego

  • chodząca encyklopedia — {{/stl 13}}{{stl 7}} osoba mająca wielką wiedzę encyklopedyczną; ktoś, kto imponuje oczytaniem i znajomością faktów; erudyta {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”